|
23 augustus
2006 De mooie, maar gevaarlijke Mara rivier
We hebben Richard gevraagd om vandaag erg vroeg het
park in te gaan – de poort van het park gaat open om half zeven. Uit
ervaring weten we dat ’s morgens vroeg de dieren het bedrijvigst zijn. En we
krijgen gelijk. Enkele kilometers voorbij de ingang botsen we op een troep
leeuwen waarvan de grootste een gnou aan het verorberen is. De gieren
wachten op een afstand om de restjes te kunnen eten. Eenmaal springt de
leeuw verstoord recht en dwingt de gieren terug op een respectabele afstand.
Hoe vroeg het ook is, we zijn niet alleen en er cirkelen wel een achttal
busjes rond de leeuwen. In tegenstelling tot Namibië en Botswana wordt hier
wel van de weg afgereden – hoewel het in Kenia ook niet mag – om toch zo
dicht mogelijk bij de dieren te komen. Het spektakel stoot ons tegen de
borst. De leeuwen liggen er blijkbaar wel niet meer zo erg van wakker. We
volgen nog een tijdje twee leeuwen die dan echter verdwijnen in het hoge
gras. Rond half negen keren we terug naar de camping voor ons ontbijt.
Richard en wij krijgen gezelschap van kok Sammy. Hij
zal voor ons koken wanneer we vanavond aan de rivier gaan kamperen. De tocht
naar de rivier Mara zorgt voor mooie vergezichten en heel wat dieren. De
tientallen gnous van de vorige avond maken plaats voor honderden gnous.
Aangekomen aan de Mara zien we onze eerste Keniaanse nijlpaarden die liggen
af te koelen in, of aan de rand van, de rivier. Zij die willen, kunnen onder
begeleiding van soldaten en mits betaling, even naar de overkant van de
rivier waar Tanzania is. Het is wel oppassen geblazen, want er zwemmen ook
flink grote krokodillen rond in de Mara.
Lunchen doen we wat verderop onder een eenzame boom,
die na een grondige controle, vrij bleek te zijn van luipaarden. Mijn
voorstel om aan de rivier te lunchen wordt door Sammy ten zeerste afgeraden
– te gevaarlijk. We rijden nadien nog wel een stuk langs de rivier, waarin
we meerdere dode gnous zien liggen die de migratie niet hebben overleefd. We
speuren heel de namiddag nog naar jachtluipaarden, maar zonder succes.
We verlaten dan Masai Mara om het Park Trans Mara
binnen te rijden. Het kamperen aan de rivier wordt kamperen in een bos, op
een heuvel – echt wel verstandiger. Na het opzetten van onze tent neemt
Richard ons nog mee op safari terwijl Sammy achterblijft om het eten op het
kampvuur klaar te maken. We houden een tijd halt aan de rivier en zien hoe
een kleine kudde zebra’s en gnous twijfelt of ze al dan niet de rivier zou
oversteken. Reusachtige krokodillen ontnemen hen echter de moed. We rijden
tot slot nog hoog een berg op om de ondergaande zon te bewonderen. Het
terrein leent zich uitstekend voor jachtluipaarden, maar we krijgen ze niet
te zien. Wanneer we onze (publieke) camping bereiken, zien we op nog geen 30
meter van onze tent een grote giraffe die rustig zit te eten. Daar krijgen
we honger van. Gelukkig heeft Sammy voor lekkere spaghetti bolognaise
gezorgd.
Onze begeleiders hebben geen tent mee en overnachten in
de wagen. Wij slapen in onze Belgische tent als enige kampeerders op deze
publieke camping. Op de achtergrond horen we het voor ons inmiddels
herkenbare geluid van de hippo’s aan de rivier, af en toe verstoord door het
gehuil van een hyena. Rond 23 uur krijgen we gezelschap van wat achteraf
drie Franse jongeren blijken te zijn. Door autopech hebben ze iets verderop
in een lodge hun auto laten herstellen. Wij liggen er dan al een paar uur in
en Xenia moet ze, tot hun verrassing, vanuit de tent in het Frans aanmanen
tot stilte.
vorige
volgende
|
