|
21 augustus
2006 Franse familie in Nairobi
Ik heb toch wel wat de rust van onze tent gemist, maar
Jonathan vindt het wel fijn en weigert de volgende nacht in een kamer met 4
te slapen…
We besluiten een 4 daagse safari bij de Nairobi
Backpackers te boeken voor de volgende dag. Vandaag doen we het rustig aan
(er is een internetverbinding ter beschikking – maximum 20 minuten achter
elkaar zodat iedereen zijn mail kan lezen en beantwoorden). Rond de middag
komt er een grote familie Fransen aan: 13 jarige dochter, tweeling van 8
jaar en nog een jongen van 4. Onze kinderen verbroederen direct met hen, en
wij met de ouders. Ze hebben hier al gelogeerd en vertellen ons dat ze in de
namiddag in het zwembad van het hotel iets verderop gaan zwemmen. Wij komen
overeen dat Vicky en Jonathan met hen meegaan, terwijl wij te voet Nairobi
intrekken om een vlucht van Zanzibar naar Nairobi te regelen. Het is gek om
na meer dan 7 weken enkele uren lang zonder onze kinderen te zijn. We hebben
al onze bezittingen in een kluisje bij de Backpackers gelaten; Nairobi wordt
ook “Nai-robery” genoemd. We worden éénmaal aangesproken door een oplichter,
maar zijn tekst hangt uit bij de Backpackers, dus we schepen hem snel af.
We wandelen door het park met een herdenkingsmonument
voor de Bomenplant-actie van de nobelprijswinnares Wangari Maathai. Bij
Kenyan Airways is het lang wachten, maar we lukken erin om tickets te kopen
die zorgen voor een goede aansluiting met onze volgende vlucht vanuit
Nairobi. We hebben reuzenhonger en laten ons verleiden om in een openlucht
restaurantje in hartje Nairobi tilapia te bestellen. De vis blijkt echter
op, dus wordt het vlees. De organisatie verloopt echter niet zo vlekkeloos
en het is lang wachten om het eten te krijgen. Gelukkig is het wel lekker.
Op de terugweg zien we posters hangen die waarschuwen
voor verkrachtingen. Wanneer we op een poster aan een buskotje voor het park
lezen dat dit een ‘hotspot for rape’ is, neemt Xenia mijn hand steviger
vast. Het is al na vieren wanneer we onze kinderen terugzien in het zwembad
van het hotel. Ze amuseren zich reuze en wij verbroederen verder met het
Frans gezin.
De ouders vragen ons of wij ’s avonds op hun kroost
kunnen letten en ze in bed steken, terwijl zij eens zonder kinderen op
restaurant gaan. Geen enkel probleem. Later blijkt dat het niet zo evident
is, want de jongste van 4 is niet zo makkelijk te overhalen om zijn bed in
te gaan. Een strenge Xenia zet hem echter op zijn plaats en uiteindelijk
lukken we erin om de backpackers plaats rustig te krijgen.
vorige
volgende
|
