15 augustus
2006 Babyneushoorns in Umfolozi en Hluhluwe Park
We hebben er al geruime tijd naar
uitgekeken. Vandaag ontmoeten we Jacques Flamand, een gerenommeerde
dierenarts die voor WWF werkt als verantwoordelijke voor het zwarte
neushoorn project. We hebben bij hem thuis afgesproken in Mtubatuba. Jacques
blijkt van Belgische afkomst (niet moeilijk te ontdekken als je naar zijn
familienaam kijkt). Hij spreekt perfect Frans, Engels en Zulu (geleerd van
zijn Zulu nanny toen hij op zijn vier naar Zuid-Afrika verhuisde)! Hij
nodigt ons uit om met zijn wagen het Umfolozi en Hluhluwe park te verkennen.
Het zijn de oudste nationale parken van Zuid-Afrika.
Jacques is een aangename prater en
vertelt ons over zijn belevenissen. Hij studeerde dierengeneeskunde in
Cambridge en startte zijn carrière als veearts in het Kruger Park.
Tussendoor verbleef hij langere tijd in Saudi-Arabië (waar hij de Orix terug
introduceerde) en in Nepal. De laatste 4 jaar werkt hij voor WWF aan het
zwarte neushoornproject in Kwazulu Natal. WWF was aanvankelijk gestart om de
witte neushoorns te helpen. Intussen is hun aantal ruim voldoende, en is de
aandacht verplaatst naar zwarte neushoorns. Deze soort is nog steeds
bedreigd omwille van de aantasting van hun habitat (en de jacht erop omwille
van ondermeer de afrodisiac eigenschappen die aan zijn hoorn worden
toegekend). Enkele verschillen tussen witte en zwarte neushoorns zijn:
-
zwarte neushoorns zijn solitair, witte zijn groepsdieren
-
zwarte neushoorns hebben een spitsere snuit (om groen van bomen te
eten) terwijl de witte een platte snuit hebben (hoofd omlaag, eten gras
zoals een koe)
-
de zwarte is veel agressiever dan de witte (durft aan te vallen)
Integendeel met wat je zou
vermoeden, is de ene niet echt veel donkerder dan de andere. White komt
mogelijk van Wide = wijd = plattere neus.
Het doel van het project is het
herstellen van de neushoornpopulatie in Zuid-Afrika. Er zijn nog maar 500
zwarte neushoorns in Kwazulu Natal en amper 1000 in heel Zuid-Afrika. Men
wil dit cijfer optrekken tot 1000 in Kwazulu Natal en 3000 in heel het land.
Aan de basis van dit project ligt het partenariaat tussen WWF en
privé-landeigenaars en de laatste tijd meer en meer locale gemeenschappen.
Bedoeling is de neushoornpopulatie buiten de Nationale Parken opnieuw te
introduceren. Uit ervaring weten ze dat de beste manier om erin te slagen is
het plaatsen van een grotere kudde (+/- 15) in één uitgestrekt nieuw gebied.
De hoofdtaak van Jacques bestaat er de laatste tijd dan ook vooral in om
locale gemeenschappen te overtuigen hun omheiningen weg te halen om een
voldoende grote habitat (+/- 20.000 hectaren) te creëren. Dit komt niet
alleen de neushoorns ten goede, maar al het wild. Bij droogtes kunnen alle
dieren in een groter gebied grazen (wat ervoor zorgt dat de eigenaars minder
extra voedsel moeten aankopen). In het Umfolozi en Hluluwe park worden de
neushoorns klaargemaakt en begeleid om minder schuchter te zijn ten opzichte
van mensen zodat ze ook elders kunnen leven. De geplaatste dieren blijven
eigendom van het natuurpark, maar komen er baby’s, dan zijn ze voor de helft
de eigendom van de landeigenaars of de locale gemeenschap (een win-win
situatie voor zowel natuurbeschermers als de privé-investeerders). Twee
andere, belangrijke argumenten om landeigenaars te overtuigen de zwarte
neushoorns te introduceren, zijn: verhoogde veiligheid voor de mensen die er
wonen (ze schrikken boeven af) en het aantrekken van toeristen.
Eerst bezoeken we de plek in
Umfolozi waar de neushoorns worden verzorgd en voorbereid voor het leven
elders. Jammer genoeg zijn er vandaag geen, met uitzondering van een baby
(witte) neushoorn die men zonder zijn ouders heeft aangetroffen. Een weesje
dus. We mogen van Jacques in de ruimte waar de babyneushoorn is en we mogen
hem aaien! Hij houdt ervan om op zijn buikje gestreeld te worden terwijl hij
op zijn rug ligt. Hij houdt ook van de tenen van Xenia waar hij aan likt.
Hij wil spelen met ons zoals een hond en geeft kopjes. Zo klein is ie echter
niet meer en met zijn beginnende hoorn kan hij al flinke kopstoten geven.
Wanneer hij wat wilder begint te doen, achten we het beter om afscheid te
nemen.
Jacques stelt voor dat de kinderen
in de open bak achteraan zijn terreinwagen staan of zitten, wat je hen geen
2X hoeft te zeggen. We vertrekken voor een paar uren durende rondrit via 4x4
wegen waar de bezoekers niet mogen komen. Het bergachtige landschap zorgt
voor prachtige vergezichten. Nieuwe dieren voor ons zijn de Nyala (groot
bruin hertachtig dier met witte strepen op de poep) en natuurlijk de
neushoorns. In de voormiddag zien we eerst 2 zwarte neushoorns vanuit de
verte. Wat later staat er één flinke zwarte neushoorn niet ver van ons. We
hebben hem opgeschrikt. Zwarte neushoorns zijn veel agressiever dan witte.
Terwijl wij met zijn allen achteraan in de open jeep staan, dreigt hij tegen
ons te chargeren. “Zitten” roept Jacques ons toe, terwijl hij zich
klaarhoudt om snel met de jeep weg te scheuren. Gelukkig bedenkt de
neushoorn zich, draait zich om en loopt, af en toe halthoudend en naar ons
terugkijkend, de heuvel af. Na een lunchpauze in een schitterend gelegen
lodge op de top van een berg (Hill Camp) in Hluhluwe zijn we getuige van een
indrukwekkend spektakel met deze keer drie witte neushoorns in de hoofdrol.
Er is een groot mannetje dat een vrouwtje het hof wil maken, maar het
vrouwtje wil hem weg omdat ze haar kleintje beschermt. Ze versperren ons de
weg. We zien hoe het vrouwtje het mannetje keer op keer met het nodig gebrul
wegjaagt. Grappigst van al is de babyneushoorn die zich duidelijk van het
geruzie niets aantrekt en vrolijk danspasjes voor ons opvoert op de weg (of
is het uitdagen?). De neushoorns blijven een hele tijd op de weg en jagen de
weinige auto’s die van de andere kant komen, terug achteruit. We wachten tot
ze uiteindelijk van de weg gaan en vervolledigen onze tocht door volgens
velen één van de mooiste parken van Zuid-Afrika. De hemel is intussen
zwaarder bewolkt geraakt en de temperatuur daalt snel. Er zit regen in de
lucht, zegt Jacques ons. Hij nodigt ons nog uit op de thee bij hem thuis
waar we zijn sympathieke vrouw ontmoeten. Terug op onze camping, zijn onze
kinderen doodmoe en duiken snel onder de wol. Wat een dag.
vorige
volgende
|