|
14 augustus
2006 Zandstorm op het St.-Lucia strand
De volgende ochtend gaan Xenia en ik langs een
houtenpad langs de rivier naar het strand om de zonsopgang boven de zee te
bewonderen (dat is zo eens iets anders dan een zonsondergang over de
Noordzee). We zijn getuigen van een knap spektakel dat bestaat uit een
tiental Zuid-Afrikanen die als gekken in zee aan het vissen zijn. Hun hengel
is nog niet in zee of er bengelt al een grote vis aan. De moeite. Zo zou ik
vissen nog plezant kunnen vinden, zie.
Terug op de camping komen we eerst een opgewonden
Jonathan tegen die wat rondjes aan het lopen is en die ons vertelt dat hij
een troep gestreepte dasjes heeft gezien. Vicky mag met haar slaapzak nog
wat rusten in de hangmat van onze Zuid-Afrikaanse buren. Het gaat gelukkig
toch al wel wat beter. We doen inkopen in St Lucia, sluiten onze laptop nog
eens aan op het internet en bevestigen onze afspraak voor de volgende dag
met Jacques Flamand van het WWF. We boeken ons ook een walvistocht op zee:
woensdag om 7 uur (bedankt Vivi voor het meesponsoren van deze uitstap!). Na
een korte lunch stappen we van onze camping langs de rivier (op onze hoede
voor de nijlpaarden en de krokodillen die we er zien liggen) naar het
strand. Er is veel wind opgestoken, wat zorgt voor ongelofelijke beelden op
het duinrijke strand aan de monding van de rivier. Wat een mooie plek is het
hier. Met de hele familie bouwen we zandkastelen op het strand die door de
opkomende vloed echter genadeloos worden stuk gemaakt. We wandelen
vervolgens enkele kilometers over het strand naar de echte monding van de
rivier. We blijven hierbij dicht aan het water zodat onze benen gespaard
blijven van de opwaaiende zandkorrels. We genieten van de onstuimige zee, de
tropische plantengroei op de hoge duinen en de kleurschakering van het water
(rivier en zee) en het zand.
Uitgewaaid maar tevreden nemen we achteraf allemaal een
flinke douche en gaan pizza eten in St Lucia. Vicky is er duidelijk terug
bovenop. Gelukkig maar.
vorige
volgende
|
