|
08 augustus
2006 De vrouwen worden verwend
Morgen is het vrouwendag in Zuid-Afrika, maar zoals je
zal lezen hebben Vicky en Xenia vandaag al dubbel en dik genoten.
Wanneer ik wakker word, heb ik zin om eens goed te
douchen en mijn beginnend baardje te scheren. Ik heb echter pech, want uit
de warm waterkraan komt geen druppel. Ik zie de manager Tinus – hij zat de
avond ervoor ook mee rond het kampvuur – en meld hem het euvel. Ik mag in de
lodge douchen, maar blijkbaar is er nergens warm water. Intussen is de rest
van het gezin ook uit de tent. Onze laatste Pula’s geven we uit aan een goed
ontbijt en postkaartjes.
De lodge waar we kamperen heet Kwa Nokeng (www.kwanokeng.com),
wat ‘aan de rivier’ betekent. Er zijn erg mooie, luxueuze chalets en tenten,
die elk hun eigen terras hebben uitkijkend over de Limpopo rivier. De
kinderen verkennen het domein en even later gidst Jonathan ons rond. Tijdens
deze rondleiding – door Jonathan zeer professioneel gegeven – rijdt de
eigenares met haar Mercedes het domein op. Ze draait haar raampje open en
vraagt of we het naar onze zin hebben. “Vraag maar aan Tinus of de kinderen
eens mogen paardrijden”, suggereert ze. Dat moet je Vicky geen 2 keren
zeggen. Tinus zadelt Tracey op en even later troont Vicky hoog en droog
boven de grond. Na wat rustig rondstappen, laat hij haar draven op het
domein (aan de lounge). In een kleine openlucht kraal laat hij haar helemaal
alleen ronddraven. Hij vraagt of ze kan/mag galopperen, maar zonder tok heb
ik het liever niet (ik ben er zeker van dat Vicky’s instructeur thuis – ook
een Vicky – dat nooit goed zou vinden). Vicky geniet intussen van deze
onverwachte rijles – handen lager, wat korter aan de buitenkant zodat Tracey
aan de buitenkant blijft lopen. Betalen moeten we niet, dit ter compensatie
van onze gemiste warme douches.
Met enige vertraging verlaten we deze mooie camping. We
schudden de vriendelijke Tinus een hand. Hij geeft ons nog aanwijzingen voor
een alternatieve route door de (lage) bergen richting Pretoria. De grens
oversteken gaat snel – hoewel we even terugmoeten voor stempels in ons
paspoort, omdat we één gebouwtje over het hoofd hadden gezien.
En dan is het de beurt aan Xenia. In Vaalwater houden
we halt bij een mooi, klein winkelcentrum met een tof restaurantje. Xenia
bestelt een Chinese salade en nu laat ik haar even de ingrediënten zelf
opsommen: ijsberg salade, een volledige avocado in reepjes gesneden,
chinese fijne noedels, stukjes gebraden kip, enkele schijfjes groene selder,
wasabe, sesamzaadjes en een super lekkere sojasaus als dressing.
Overheerlijk. Ook wat wij hebben besteld, is van prima kwaliteit. Welkom
terug in Zuid-Afrika!
Vlakbij is een internetcafé en we halen snel onze mail
binnen. We bellen ook met Marie, de rechterhand van Chris om te melden dat
we onderweg zijn naar Hartbeespoort Dam waar we die avond hopen aan te
komen. Tinus’ route leidt ons nog verder door een knap bergachtig landschap
tot we uiteindelijk de A1 bereiken naar Pretoria. Het is een tolweg, maar we
kunnen goed doorrijden. Ik wil voor het donker onze bestemming bereiken.
Laurence heeft wel een gedetailleerde kaart getekend, maar toch. Wanneer we
Pretoria bereiken, krijgen we een prachtige zonsondergang te zien. Echt van
genieten kunnen we niet, want we zoeken temidden van de wirwar van ringen
rond Pretoria (tot 6 baanvakken breed) de juiste baan naar de Dam. Slechts
één klein foutje en dan bevinden we ons op de kaart van Laurence. Even later
staan we voor de ingang van het wooncomplex. De bewaker is op de hoogte van
onze komst en we kunnen zonder problemen binnen. Na wat zoeken, vinden we
het juiste huis. Het is een mooi en ruim huis, prachtig gelegen aan het
meer. We kiezen onze slaapkamers, maken ons avondeten klaar en duiken moe
een echt bed in. Zalig!
vorige
volgende
|
