|
29 juli
2006 Victoria Falls in arm Zimbabwe
We zijn echt onder de indruk van het slechte
economische klimaat hier in Zimbabwe. Hotels en campings zijn leeg. We leren
van de bevolking dat de toeristen wegblijven uit angst. Ze trekken naar
Zambia om vandaar de watervallen te zien. De lokale mensen die we spreken
zijn allemaal erg vriendelijk en beleefd, en verliezen er (voorlopig toch
nog) hun goed humeur niet bij. Vroeger stond de camping vol en deden de
winkels gouden zaken. Nu wordt het leven elke dag duurder en de lonen
stijgen helemaal niet in verhouding. Een van de opzichters van de camping
vertelt ons dat hij vroeger met het geld dat hij verdiende om de twee weken
huiswaarts kon (400 km), nu om de drie maanden. Binnenkort start de school
terug. Hij weet niet of hij het “dure” schoolgeld voor zijn kinderen nog
gaat kunnen betalen. Ter verduidelijking voor de lezer: dit is geen goedkoop
praatje om wat geld van onwetende toeristen af te troggelen. De opzichter
vertelde me dit nadat ik hem vroeg naar zijn inkomen en de levensduurte. Hij
vroeg mij geen geld.
Terug naar de natuur. Onze Duitse buurman adviseert ons
om de Victoria Falls bij zonsopgang of zonsondergang te zien. Gezien de
kostprijs van de ingang van het park, besluiten we er mogelijk de hele dag
door te brengen (wanneer je het Park verlaat en er opnieuw in wil, moet je
weer betalen).
We staan op om half zes en wandelen in het duister van
de camping naar de ingang van het park. De poort gaat in de winter pas om
half zeven open, dus we moeten nog even wachten. We zijn de eersten en de
enige toeristen wanneer de poort opengaat. Door een jungle vol hoge bomen
met lianen snellen we richting het gebulder van de waterval. Het schemert
al. De parkwachters hebben ons verwezen naar Danger Point om de zonsopgang
te bewonderen. En dan zien we ze: de Vicky Falls. Ze vormen met een lengte
van 1,7 kilometer en een maximale hoogte van 108 meter het grootste
watergordijn ter wereld. Het water stuift in het natte seizoen zo hoog op
dat je de watervallen zelfs niet kan zien. Nu is het het droge seizoen, maar
op sommige plekken worden we toch goed nat. Een rode zon piept over de
horizon en begint het water en de begroeiing te kleuren. In het opspattende
water zie je soms tot 2 prachtige, volledige regenbogen. Machtig. Nog steeds
alleen bij wat de grootste toeristische attractie is van het land - arm
Zimbabwe - halen we ons ontbijt boven. Voor deze speciale plek hebben we
onder andere oesters mee (jammer genoeg in blik). De zon begint de aarde op
te warmen en we kunnen na een tijdje onze jassen (regen) en truien (koude)
uitdoen. We wandelen de hele kloof af. Het is moeilijk de grootsheid te
bevatten, want je krijgt de Falls nooit in zijn geheel te zien, tenzij
vanuit de lucht (niet voor ons budget). Het Cataract Point, waar het water
zich aan één uiterste van de kloof naar beneden stort en waar je zijdelings
een deel van de watervallen kan zien, vinden we de knapste plek. Onze
kinderen bengelen er als Tarzan en Jane aan lianen. We willen lunchen bij
het standbeeld van Doctor Livingstone, die als eerste blanke man die de
Falls mocht bewonderen en in een bijbehorende tekst wordt bewierookt als
ondermeer missionaris en wetenschapper. Jonathan en Vicky klimmen
oneerbiedig op zijn sokkel tot een parkwachter hen er al lachend met de
volgende woorden afhaalt: “Het is een oud beeld en Dr. Livingstone met één
been is geen zicht”. De brutale apen maken ons het eten onmogelijk, dus
houden we het bij een partijtje wiezen onder de sokkel en de eerste Franse
les voor de kindjes. Na verdekt voor de apen onze boterhammetjes te hebben
opgegeten, wandelen we nogmaals de volledige rim af. Wachten tot de zon
ondergaat blijkt echter teveel van het goede te zijn en we verlaten het
Park.
De pizza van de vorige dag was zo goed bevallen, dat we
nog eens voor pizza gaan. Deze keer in een goedkoper backpackers’
restaurant. We moeten de ingrediënten kiezen die ze die dag voorradig
hebben, maar het is weer smullen geblazen. Op de terugweg naar de camping
koopt Jonathan zich voor geen geld een klein nijpaard uit zeepsteen. Op de
camping dringen de bewakers aan of ze aub de Toyota mogen wassen. Voor iets
meer dan 1 USD blinkt even later ons bakkie weer even mooi zoals toen we hem
kregen. En de twee bewakers zijn gelukkig.
vorige
volgende
|
