Verslagen

AFRIKA  -  Zimbabwe


 

¤ België
(voor vertrek)

¤ Afrika

¤ Azië

¤ Oceanië

¤ Antarctica

¤ Zuid-Amerika

¤ Noord-Amerika

¤ België
(terugkomst)

 

Eddy & Xenia

 

Jonathan

 

Vicky

 
 
 

28 juli 2006 Xenia’s verjaardag in Zimbabwe

We verlaten met wat hartzeer de verzorgde en rustige Toro Lodge. Voor alle zekerheid gaan we onze benzinetank nog eens vullen bij het Shell station. Het is er erg dringen, we zijn blijkbaar niet de enigen met schrik voor benzinetekort.

De Toro camping waar we logeerden, ligt in Kazungula, dicht bij het 4-landenpunt, namelijk Namibië, Botswana, Zambia en Zimbabwe. Bij de grens aangekomen verdelen we de taken – Xenia doet het loket met de paspoorten, ik sta bij het loket voor de invoertax voor de wagen. Beide heren die de formaliteiten voor ons regelen, zijn erg vriendelijk. Het gaat gelukkig veel vlotter dan ik had gevreesd. Er dient dan nog wel bij een volgend loket net voorbij de grens een verzekering voor schade aan derden te worden afgerekend, iets nieuws dat extra geld moet binnenbrengen in Zimbabwe.

De weg naar Victoria Falls is heuvelachtig. De bomen hebben mooie herfstkleuren. We zien ook hier wild. Na nog geen uurtje rijden komen we aan in het dorpje. We kiezen voor de Victoria Restcamp, de camping in het centrum. Buiten twee overlanders zijn we met uitzondering van een Duitse motortoerist geen andere kampeerders. We worden aangesproken door het personeel van de camping. Willen we onze auto niet door hen laten wassen? Of onze kleren? We hebben nog geen geld gewisseld, dus kunnen nog niets betalen.

Op straat waren we al aangesproken om te wisselen, maar de man van het toeristenbureau had ons gewaarschuwd dat daar niet te doen. Bij hem kon het ook… Bank en camping wisselen aan de officiële koers van 101 voor 1 USD, hij geeft 400, of juister, 400 000 Zimbabwe Dollar voor 1 USD!  We wisselen 30 USD en zijn zo  miljonair (12 000 000) in Zimbabwe Dollar.

We vragen waar we lekker pizza kunnen eten en worden doorverwezen naar het Kingdom Hotel. Jonathan’s ogen vallen bijna uit zijn kassen wanneer we het hotel bereiken en er binnengaan. Zo’n luxe heeft hij  nog maar zelden gezien – er is een mini Victoria Falls promenade. Binnen is er een casino in cirkelvorm met winkels en restaurants aan de uiteinden. Er zijn juist geteld 6 gasten te bespeuren.  Er lopen ook wat kinderen rond waar Jonathan en Vicky dadelijk een soort kat en muis spel mee beginnen te spelen. Het zijn kinderen van blank management die iets later tot grote spijt van onze kinderen naar school vertrekken.

Voor Xenia’s verjaardag bestellen we overheerlijke pizza’s. De duurste die we ooit hebben gegeten, want we betalen bijna 11.000.000, drank inbegrepen.  Maar voor Xenia’s verjaardag mag het ietsje meer zijn, hé.

Iets verder op ligt het Victoria Falls Hotel. Vandaar zou je de Falls kunnen zien. Xenia en ik hebben een beeld voor ogen van de film “L’itineraire d’un enfant gâté” met Belmondo, waar hij aan een tafeltje zit met zicht op de Falls. Op weg erheen proberen mannen ons zeepstenen beeldjes van olifanten en nijpaarden te verkopen. 1 USD, please… Het Victoria Falls Hotel is gebouwd in U-vorm en is een restante van de oude grandeur. We krijgen een tafeltje in de buitentuin aangeboden, maar zeggen dat we eerst iets verder in hun park van het uitzicht willen genieten. We zien de brug die Zimbabwe van Zambia scheidt en vanwaar waaghalzen bungi jumping doen. Een bewaker zegt dat hij ons wil leiden naar een uitkijkpunt verder op. Met zijn katapult schiet hij af en toe naar wat apen die volgens hem te dicht komen. We bereiken een plek waar de rivier meandert in een kloof. Hier kan je dead rides, bungi jumping en nog meer wilds doen. De zon gaat echter al ver onder, dus ze zijn de boel net aan het sluiten. Het uitzicht is wel grandioos, maar geen falls te zien.

De bewaker toont ons nog de ingang van het park (20 USD per persoon inkom!). Op mijn vraag hoeveel de bewaker van het Victoria Falls Hotel per maand verdient, vertelt hij me dat “30 MIO Zimbabwe Dollar” (nog geen 100 USD), te weinig om iets te sparen. Het zijn moeilijke tijden. We geven hem een kleinigheid en wandelen door het dorpje terug naar de camping. Ik wissel nog 10 USD en Jonathan kan het moeilijk geloven dat ik voor dat ene briefje wel een hele bundel briefjes (80 van 50.000) terugkrijg. De briefjes zijn een soort cheques. Er staat op vermeld dat ze geldig zijn tot december 2006.  Het lijkt wel het gewezen Oostblok…

Op de camping treedt de lokale Voice Mail band op voor één van de Overlanders. Wij mogen er komen bijzitten. En Vicky wordt zowaar uitgenodigd om mee te dansen. Zo krijgt Xenia nog een speciale recital voor haar verjaardag. We kopen voor 10 USD (heel veel geld voor hen) hun CD.

 

vorige                                                                                                                          volgende